Witam ponownie, po tym razem krótkiej przerwie ;-)

Nadrobiłem nieco czasu z rodziną w sobotę na wycieczce pod Janowiec (swoją drogą bardzo polecam Magiczne Ogrody dla rodzin z dziećmi), dlatego też mogłem niedziele poświęcić się nieco dłubanku przy motocyklu.

Miałem dwie sprawy do ogarnięcia. Po pierwsze, moto mocno pikowało w dół przy hamowaniu. Wiele czytałem, że ten model tak ma, ale bez jaj, trochę niebezpiecznie szybko się to odbywało co groziło upadkiem, więc pomyślałem że wymienię olej w lagach i zobaczymy co to da. Po drugie, przy prędkościach parkingowych skręcanie kierownicy powodowało czasem "skrzypienie", teoretycznie może to być od niedokręconej śruby do wypłukanego smaru. Do tego dochodziło delikatne "bicie" przy hamowaniu (co oczywiście również może oznaczać krzywą tarczę hamulcową). Tak czy inaczej sytuacja wygląda tak, w CBF125 jest łożysko kulkowe, "otwarte" (nie wiem jak to nazwać inaczej) gdzie kulki są luzem, ściśnięte pomiędzy zewnętrzną a wewnętrzną bieżnią. Wykręcę, będzie uszkodzone i będę w sromotnej dupie, bo o ile kulki dostane to bieżni nie widać, chyba że u tokarza. Więc zamówiłem sobie zestaw All Balls, który to jest modyfikacją łożysk na toczne (stożkowe). Więc zabieramy się do roboty. Pacjent czeka.

 

Ściągamy boczki, błotnik, koła. Pod motocykl trzeba coś podłożyć, ja użyłem zwykłej kobyłki. Wykręcamy też kierownicę oraz osłonkę stacyjki. Haynes sugeruje by całkowicie ściągnąć również czaszę oraz osprzęt z kiery i odłożyć na bok. Uznałem, że nie ma sensu, a czas i tak miałem ograniczony więc nie zmieściłbym się jeszcze rozłączaniem i podłączaniem osprzętu i okablowania.

 

Następnie ściągamy lagi. Jako iż chcę również wymienić w nich olej, ściągam je tylko do połowy by ułatwić sobie zadanie luzowania nakrętki. Dzięki temu mogłem później ją w zasadzie odkręcić ręką.

Nie miałem żadnego specjalnego klucza do dziwnej główki tej nakrętki, ale zwykły płaski klucz o nominale 27 idalnie pasował.

 

Lagi następnie ściągnąłem i odłożyłem na bok, by w późniejszym czasie po wymianie łożysk główki ramy, zająć się wymianą oleju.

Teraz łożyska. Ściągnąłem górną półkę i używając opaski zaciskowej zaczepiłem ją o wystający element mocujący boczki. Nie chciało mi się odpinać okablowania stacyjki ani samej też odkręcać (była na kleju do gwintów a dostęp do śruby jest ograniczony, po co się męczyć).

 

Następnie kluczem hakowym (chyba tak się nazywa), który to miałem w zestawie narzędzi przy motocyklu, odkręciłem śrubą dociskającą wewnętrzną bieżnię drugiego łożyska. Tu mała uwaga, jeśli komukolwiek zależy na kulkach z łożyska, warto podłożyć sobie wiaderko, niezależnie od ilości smaru na bank część wypadnie. Drugą istotną rzeczą jest podłożenie czegoś pod dolną półkę, gdyż po odkręceniu śruby nic już nie będzie jej trzymać. Pod ręką miałem regulowany stojak od lampy budowlanej, który to wcisnąłem i docisnąłem samą półkę od spodu.

 

Po usunięciu kulek oraz dolnej półki warto wszystko oczyścić tak by się nie upaprać smarem :)

Ściąganie bieżni z główki rami potrafi być nie lada wyzwaniem dla niewprawionego "mechanika", ale skorzystałem z rady Haynesa i korzystając z długiego prętu i młotka, po prostu wybiłem bieżnie z ramy. O dziwo, nie zostały "wizualnie" uszkodzone, ale bądź co bądź, nie zależało mi na nich. Nie posiadam zdjęcia jak to robiłem, za to znalazłem rysunek poglądowy gdzieś w internetach.

 

Z kolei ściągnięcie bieżni wewnętrznej z dolnej półki to była czysta przyjemość, użyłem dużego płaskiego wkrętaka, który wcisnąłem pomiędzy bieżnię a przylegającą część półki. Początkowym punktem podparcia były ograniczniki skrętu, a w późniejszym etapie główka młotka.

 

Oczyściłem półkę a następnie korzystająć z środka zamrażającego, schłodziłem ją tak by magicznie pomniejszyła swoją średnicę ;-) Łożysko zaś rozgrzałem nieco opalarką, wszystko się ładnie zeszło, delikatnie jeszcze puknąłem młotkiem (oczywiście używając dodatkowej rurki o średnicy wewnętrznej części łożyska jako element pośredni) tak dla pewności, ale chyba zupełnie niepotrzebnie, sama różnica temperatur wystarczyła. Następnie smarowanko i element przygotowany do montażu.

 

Ok, teraz trudniejsza część, czyli bieżnie w ramie. Górna bieżna mnie totalnie zaskoczyła bo wystaje o 2 mm ponad ramę! Znalazłem gdzieś w czeluściach internetów blog w którym to inna osoba z tym samym motocyklem podczas tej samej czynności równie została zaskoczona. Po prostu bieżnia jest ciut za wysoka. Ale dobra, nic się chyba nie stanie. Naprędce zrobiłem sobie narzędzie do "ściśnięcia" bieżni wewnątrz ramy, a składa się ono z: gwintowanego prętu i dwóch nakrętek, wyciętych na szybko metalowych dużych kwadratowych podkładek oraz dwóch większych nasadówek tak by naprężenia rozkładały się w miarę równo. Narzędzie pozwoliło mi bezstresowo zainstalować bierznie w środku główki ramy. Całą pracę wykonywała dokręcana powoli śruba.

 

Następnie smarowanko bieżni, górnego łożyska i można montować. Pro-tip: by wykorzystać w pełni plastikową "nakładkę" chroniącą przed kurzem i pyłem, należy małym dremelem bądź krzywym nożykiem usunąć wewnętrzny języczek, który się w niej znajduje i był on ważny przy starym typie łożysk, lecz tu nie znajduje zastosowania. Tak czy inaczej skręcanko. Tylko jest problem. Haynes sugeruje 35Nm siły skręcenia początkowego, by potem odkręcić i zakręcić na 1,5Nm. Mam klucz dynamometryczny ale nie mam takiej nasadki a dwa nie nadaje się on na takie niskie wartości. Jeśli chodzi o 35Nm to uzyskałem to za pomocą szlifierki :D Wziąłem sobie nasadkę o wartości 32 (którą mam w duplikacie, jedna była mi zbędna) i szlifierką wyciąłem takie jednorazowe narzędzie (zęby pękały).

 

Następnie rozkręciłem całość i skręciłem według instrukcji w Haynesie, w przypadku braku odpowiedniego klucza, na moment "tuż przed rozkręceniem". Już tłumacze, zamysł jest taki: trzeba zniwelować luzy łożysk oraz zablokować śrubę tak by sama się nie rozkręciła ale tak by była na granicy rozkręcenia (czyli poruszanie półką jej nie rozkręci, ale bez oporu ręką rozkręcimy). Tak też zrobiłem.

 

Job done, można dokręcić półkę górną. Teraz czas na lagi. Nakrętkę miałem już poluzowaną tak bym mógł spokojnie odkręcić to ręką. Sprężyna w ladze nie jest na tyle skompresowana bym nie mógł utrzymać nakrętki w momencie "zejścia z gwintu", także nie ma się czego obawiać ale warto podłożyć sobie szmatkę w razie czego jakby miało czymś chlapnąć.

 

Kilka słów o uszczelce. Haynes sugeruje jej wymianę przy każdym rozkręceniu. Nie mogłem niestety znaleźć jej wymiarów, jedynie numer części od Hondy. Sama uszczelka nie występuje w polskich sklepach (pod tym numerem) a w zagranicznych, choć mają ją w rejestrach, braki na magazynach. Ściągnąłem ją z nakrętki i zmierzyłem suwmiarką, 22,5mm średnica wewnętrzna oraz grubość 2,5mm. Oczywiście te pomiary są obarczone błędem ze względu iż element jest elastyczny i mogłem nieco wypaczyć pomiar. Tak czy inaczej, wyglądała w porządku bez uszkodzeń więc zdecydowałem się użyć jej ponownie, a na następny raz zakupie nowe. Teraz znam wymiar (mniej więcej). Lecimy dalej, odkręcając warto delikatnie naciskać nakrętkę, tak by nie zaskoczyło nas rozprężenie sprężyny. Elementem po nakrętce jest dystansowa metalowa tuleja.

 

Potem podkładka pod tuleję.

 

Oraz sama sprężyna. Uwaga! Najlepiej wyciągać ją "nad" pojemnikiem na zużyty olej gdyż cała jest upaprana i będzie kapać mocno.

 

Teraz trzeba zlać olej do pojemnika. Wypada również "popompować" lagą by pozbyć się go jak najwięcej. Tyle że jest to dość problematyczne. W maksymalnym złożeniu resztki oleju działają jak klej, stąd dekompresja może być problemem. Ja posłużyłem się kawałkiem rowerowej opony którą to zawinąłem mocno dookoła lagi co zwiększyło "przyczepność" dłoni ;-) Po pozbyciu się oleju, trzeba zalać nowym. Olej który się posłużyłem to Bel Ray 10W Fork Oil. Czemu? Zamawiałem online, a ostrzegano mnie że dużo podróbek Motula wisi ze względu na jego popularność.

Ok sama wymiana. Do lagi musimy wlać określoną jego ilość a mierzymy to od krawędzi górnej rury do "poziomu oleju" w momencie skompresowania lagi. Pro-tip: zamiast maczać jakiekolwiek metrówki itd warto wziąć kawałek czystego patyka, odmierzyć wymaganą długość tj 167mm, oznaczyć i używać go dokładnie tak jak mierzy się poziom oleju silnika. Tak więc skompresowałem lagę, dolewałem i sprawdzałem czy jest już odpowiedni poziom. W zasadzie to tyle. Moto do skręcenia.

 

Jeszcze jedna uwaga, trzeba ustawić półki względem siebie oraz względem motocykla. Tu skorzystałem ze sprawdzonego już przeze mnie sposobu na tę operację.

I to w zasadzie już tyle. Problem bicia ustał, moto już nie pikuje, z główki nie wydobywa się żaden dźwięk. Także cel chyba osiągnięty. Jeśli macie jakieś uwagi, sugestie i porady to gorąco zachęcam do dyskusji w komentarzach. Galerię z wszystkimi zdjęciami znajdziecie tu.

LwG!